سینما ؛ الگویی در پوشش لباس در جامعه
تاریخ انتشار: ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۳۶۴۱۴
یادداشت: مجتبی احمدی – دبیر گروه فرهنگ و هنر – خبرگزاری برنا همانطور که توقع داریم آثار نمایشی در سینما و تلویزیون و پلتفرم های شبکه نمایش خانگی در مسائل اجتماعی و اخلاقی به عنوان الگو روی مخاطب تاثیرگذار باشند بی تردید مسائل دیگر از جمله نوع پوشش نیز در رسانه می تواند آئینه ای معرف برای مخاطب باشد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ بسیاری از مخاطبان آثار نمایشی و طرفداران چهره های سینمایی و ستاره ها از اتفاقات و رخدادهای این آثار و به خصوص تکیه کلام شخصیت ها و حتی نوع پوشش و انتخاب لباس آنها الگو برداری می کنند و بارها شده است که بر خلاف آن چه ما تصور می کنیم مخاطب بدون توجه به اینکه این پوشش و یا این کلام و یا حتی رفتار برای کدام کاراکتر با چه ویژگی هایی در نظر گرفته شده است و از آن برای زندگی رومزه خود استفاده میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
طبیعتا نوع پوشش در انواع رسانه و مدیای تحت نظارت رسانه ملی و وزارت ارشاد با قواعد تعریف شده عرفی و اخلاقی در کشور ما مطابقت دارد اما واقعیت این است که سلبریتی ها و چهره های پر طرفدار سینما با پوششی متفاوت از آن چه در آثار نمایشی می بینیم در محیط های دیگر به خصوص افتتاحیه فیلم ها یا جشنواره ها حضور به هم می رسانند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و روانشناسان اجتماعی شاید اگر هنر خانواده سینما را بتوان از آنها الگوبرداری کرد برخی از رفتارها و حتی پوشش های عادی آنها قابل استفاده برای آحاد مردم نیست.
اگرچه مطلب فوق در خصوص همه هنرمندان صدق نمی کند اما باید گفت چهره های هنری و شخصیت های محبوب سینما در هر حالتی و در هر مکانی توجه عموم مردم را به خود جلب می کنند و حتی بسیاری از برندها و شرکت های مرتبط با پوشش و ... از این موقعیت به نفع تبلیغات نهایت استفاده را می برند.
صاحب یکی از شرکت های معروف کیف زنانه در گفت و گو با برنا می گوید :
مدتی به دلیل واردات یک مدل کیف زنانه از کشور چین دچار چالشی جدی شدیم چرا که نتوانستیم مشتری خوبی برای آنها پیدا کنیم. به پیشنهاد یکی از شرکت های تبلیغاتی از یکی از خانم های هنرمند دعوت کردیم تا این مدل کیف را در یک مرکز فروش و البته پیج اینستاگرامیش تبلیغ کند. همین اتفاق باعث شد بخشی از سرمایه ما که به سوخت نزدیک شده بود بازگشت و ما مدتها از این فرمول در فروش اجناس مان استفاده کردیم.
این صاحب برند اشاره کرد البته اخیرا این اقبال مانند گذشته برای ما تکرار نمی شود .
خانم بازیگری در این باره می گوید:
تمام تلاش خود را می کنم تا با شناخت کامل نسبت به تبلیغ اجناس در صفحه شخصی ام یا حتی بیلبردهای شهری فعالیت کنم . اما گاهی اوقات هم این مسئله با مشکلاتی مواجه می شود که خودم هم از آن مطلع نیستم . به طور مثال گاهی برای کیف یا کفشی کار تبلیغاتی انجام می دهم که به نظرم به لحاظ قیمت و کیفیت ارزشمند است اما در واقعیت وقتی که با خود کالا مواجه می شوم متوجه می شوم که اینگونه نیست.
با این خلاصه چند خطی به دنبال نکته دیگری در این گزارش هستیم ؛
چندی است که در حوزه ساخت سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی به مباحثی جدا از فیلمنامه ، کارگردانی و بازیگری صرف می رسیم و طراحی لباس، موضوعی است که در این یادداشت مورد بررسی قرار می گیرد.
طراحی صحنه ، طراحی گریم ، طراحی لباس و کلا مدیریت هنری پروژه های مختلف در سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی یکی از اتفاقاتی است که شاید در سالهای اخیر به دلیل مباحث اقتصادی پروژه ها به آن بی توجهی شده است.
تحقیقات میدانی در میان پروژه های 5 سال اخیر به خصوص در تلویزیون نشان از این دارد که تنها برخی از آثار هستند که به لحاظ برآورد مالی می توانند مسائل مهمی چون نکات ریز موثر در مدیریت هنری را مد نظر قرار داده و با ریزبینی و وسواس کارگردانان روی آن دقت نظر داشته باشند.
چندی پیش در بحث موسیقی برای درام ایرانی به این نکته پرداختیم که چند سالی است که طراحی موسیقی و ساخت موزیک متن مرتبط برای پروژه های سینمایی و تلویزیونی به دلیل هزینه های هنگفت به دست فراموشی سپرده شده است و تنها بخشی از تهیه کنندگان و کارگردانان هستند که روی بحث ساخت موسیقی و به خصوص موسیقی درام نگاهی جدی دارند.
در بحث طراحی لباس که یکی از نکات مهم آثار نمایشی است از آن نگاه عمیق همیشگی فاصله گرفتیم و به جز آثار کلاسیک و تاریخی که بالاجبار سازندگان روی برآورد طراحی لباس ، صحنه و دکور نگاه دقیق تری دارند در آثار روز مشخصا طراحان لباس نقشی کمرنگ ایفا می کنند و شنیده شده است که کار اصلی طراح لباس را معمولا جامه داران آن آثار به عهده می گیرند و این پیگیری به داشته های خود بازیگران از لباس های مختلف در منزل ختم می شود.
در گفت و گو با چند بازیگر سینما و تلویزیون ایران در خصوص نوع پوشش در سریال های مختلف تلویزیونی با این نکته مواجه شدهایم که اکثر بازیگران پوشش نقشی را که در آن اثر نمایشی ایفاء می کنند را خودشان انتخاب میکنند ودر واقع طراح لباس از میان داشته های خود بازیگر برای سکانس های مختلف، لباس بازیگر را انتخاب می کند و معمولا شاهد یک بی نظمی رنگی و طرحی و مدل در نوع پوشش بازیگران در سریال های تلویزیونی و برخی آثار سینمایی هستیم.
بازیگران بر اساس جایگاه سینمایشان و البته نوع حضورشان در آثار مختلف پوشش مخصوص به خود دارند و شاید کمتر از انگشتان یک دست از بازیگران یک پروژه نمایشی بر اساس خواسته کارگردان و تعریف شخصیت و رنگ آمیزی کاراکتر بر اساس فیلمنامه با پوشش مناسب جلوی دوربین بروند.
طبیعتا طراحی لباس مانند دیگر طراحی های هنری یک پروژه نقشی اساسی در ارتباط مخاطب با اثر نمایشی دارد و جدا از تعاریف استتیک یا زیباشناسی رنگ ها ، مدل ها و شیوه های پوشش برای هر شخصیت با توجه به تعریفی که از آن کاراکتر در فیلمنامه شده است می توانند ذهنیتی موثر در نزدیک شدن مخاطب به درام را بر تماشاگرش متبادر سازند.
اگرچه در سالهای اخیر لباس و نوع پوشش بازیگران از درجه اهمیت پائین تری برای سازندگان آثار نمایشی برخوردار بوده است اما سبقه این هنر موثر در درام نشان از این دارد که طراحان لباس جدا از اینکه می توانند بر اساس؛
- فرهنگ
- جایگاه اجتماعی
- جایگاه جغرافیایی
والبته ویژگی های تماتیک شخصیت از رنگ و لعاب لباس ها استفاده کنند می توانند به جلوه های زیبایی شناسی پروژه نیز با انتخاب رنگهای موثر و تونالیته چشم نواز بر اساس صحنه و سکانس خاص گوشه ای از زحمات کارگردان یک پروژه نمایشی را در جلوه ای جذاب تر به نظر تماشاگر برساند.
با این نکته ویژه جا دارد که بحث طراحی لباس را با اشاره به آثاری مانند سریال شهرزاد، جیران و این روزها مجموعه نمایشی گیل دخت در تلویزیون و البته سریال خاتون و دیگر آثار تاریخی تلویزیون و سینما دنبال کنیم که مشخصا لباس ها تعریفی از کاراکتر ، جایگاه اجتماعی ، فرهنگ و البته معرفی از زمان بوده اند که متاسفانه در آثار رئال با مد نظر قرار ندادن وجوه فوق عملا تماشاگر را از این موهبت مهم و موثر در برقراری ارتباط با داستان محروم می کنیم .
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: یادداشت مجتبی احمدی آثار نمایشی طراحی لباس نوع پوشش پروژه ها بر اساس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۳۶۴۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عادیسازی بیحجابی شبیخون فرهنگی
در جامعهای که پوشش زنان و حتی مردان از دیرباز یکی از آداب و ارزشهای اجتماعی بوده و بدپوششی در این جامعه مذموم شمرده شده است، عادیشدن پوششهای غیرمتعارف، چه در مردان و چه در زنان، زنگ خطر استحاله فرهنگی و ارزشهای اجتماعی را به صدا درمیآورد.پوشش انسانها صرفنظر از اینکه از نظر فطرت انسانی یک ابزار مصونیت است، برای فعالیتهای اجتماعی زنان و مردان نیز مفید است. هر کسی باید به اندازهای که خود او میداند و برایش مصونیتآفرین است، به آن عمل کند. حجاب به معنای پوشش بیرونی و عفاف به معنای پوشش درونی است. عواملی که باعث سلامت در جامعه میشوند و در صورت نبود این دو عامل، مشکلات و اثرات مخرب زیادی در جامعه به وجود خواهد آمد؛ چراکه اگر حجاب و عفاف که مکمل یکدیگرند، در افراد و جامعه رعایت شود، سبب رشد و افزایش معیار اطمینان و اعتماد در جامعه، تاثیر مثبت بر سلامت روحی و روانی در تربیت و تعلیم فرزندان و محیط اطراف میشود. همین امر سبب رشد عقلی و فرهنگی در جامعه و مانعی محکم در مقابل عوامل و تاثیرات منفی و مخرب است.
انسان، پوششگریز است یا خیر؟
پیرامون موضوع حجاب و پوشش زنان مسائل مختلفی مطرح میشود اما پیش از هر چیزی باید بررسی شود که آیا انسان بالطبع حجابگراست یا خیر؟ پوشش دینی بانوان و حجاب از اختراعات آیین اسلامی نیست، بلکه ریشه در تاریخ دارد. در تمدنهای کهن بشری مانند تمدن یونان و ایران نیز موضوع حجاب در بین بانوان دارای جایگاه خاصی بوده است؛ بنابراین نهفقط اسلام واضع قانون حجاب نبوده، بلکه در جهت جلوگیری از افراط و تفریطهایی که در طول تاریخ در مورد حجاب نیز به وجود آمده، به قانونمند کردن و تنظیم آن همت گماشته و آن را بهصورتی متعادل، صحیح و متناسب با فطرت انسانی زن و غیرتمندی مرد، آن را ارائه داده است. در پاسخ به اینکه انسان پوششگریز است یا خیر، باید هر دو گزاره آن بررسی شود. اگر فرض بر حجابگریزی باشد، اعتبار و ارزش رعایت حجاب بهدلیل عقلانیت و پیامد فرهنگ و تربیت فردی است. اگر فرض بر گزاره اول باشد، عدم رعایت حجاب خلاف طبع بوده است. این موضوع در حالی است که در ایران تاکنون حجابگرایی فرض شده و مبنای سیاستگذاری بر این اساس انجام گرفته است.
محجبههای جوان؛ مرکز ثقل مواجهه با بدپوششها
در مسأله حجاب، حاکمیت با گروههای مختلفی روبهروست؛ افرادی که صرفا بدپوشش هستند، افرادی که به بدپوششی کمک میکنند (مانند تولیدکنندگان البسه نامناسب) و در نهایت افرادی که بیحجابی عامدانه را تبلیغ میکنند (مانند متعرضان به محجبهها و افراد تبانیکننده با عوامل بیگانه). ولی به نظر میرسد که محجبهها باید مرکز ثقل این مواجهه قرار بگیرند. یک فرد محجبه و عفیف وظایف بزرگی بر عهده دارد و باید الگوی مناسبی برای دیگران باشد تا آنها نیز از این هدیه الهی بهرهمند شوند. به هر حال در مقابله با بیحجابی، به جای برخورد با بیحجابان عادی، باید این پندار که بیحجابان در غلبه کمی و کیفی هستند، تضعیف شود. در این راه میتوان از ظرفیت محجبهها استفاده کرد. با وجود اینکه این موضوع مورد توجه قرار گرفته اما اجرای آن ناشیانه بوده است؛ چراکه بیشتر این افراد بانوان میانسال بوده، در حالی که بهتر است از جوانان و دانشجویان در این امر استفاده شود. با این حال باید توجه داشت که اعتدال در رفتار با بدحجابی باید رعایت شود؛ زیرا افراط در آن موجب تنش و اضطراب و منجر به عادیشدن بدپوششی در جامعه میشود. این مسأله نیازمند نهاد ستادی و نظارتی فراقوهای است که منحصرا به مسأله حجاب نپردازد. میتوان این نهاد را در قالب ستاد مبارزه با مفاسد فرهنگی ــ اجتماعی تشکیل داد.
ارتقای صنعت مد در موضوع حجاب اسلامی
به نظر میرسد باید اقداماتی در جهت کاهش پوشیدنیهای ناسالم یا نامناسب و افزایش پوشیدنیهای سالم و مناسب، البته با کیفیت و قیمتی مناسب برای کاهش زمینههای فساد و بدپوششی انجام شود. بر همین اساس باید طراحان لباس در یک زیستبوم ایرانی ــ اسلامی تربیت شوند و طرح درسها و نظام آموزشی خیلی قدیمی، چه در طراحی لباس و چه در طراحی پارچه ارتقا پیدا کند. مسئولان این صنعت و این حوزه باید تدابیر لازم را برای پوشش مناسب با قیمت مناسب در اختیار جامعه قرار دهند و نیازهای اقتصادی تولیدکنندگان نیز تامین شود. از سویی دیگر تسهیل تشکیل خانواده، تقویت روابط خانوادگی و افزایش اشتغال مناسب میتواند در کاهش زمینههای بدپوششی نیز موثر باشد. با این حال باید جایگاه حجاب بهدرستی در کشور تبیین و مشخص شود. در برخورد با پدیده بدحجابی باید مشکل فرهنگی و سیاسی آن، از یکدیگر تمایز پیدا کند و متناسب با خاستگاههای آن به برخوردی سنجیده و برنامهریزیشده پرداخت. در برخورد با بیحجابان باید دقت کرد تعلیم، موعظه و دعوت به خیر، مقدم بر امر به معروف و نهی از منکر است که در این مسیر نهادهای آموزشی اهمیت بالایی دارند.